خرید فالوور اینستاگرام خرید لایک اینستاگرام قالب صحیفه
خانه / نگرش و مهارت مادری / پرونده تربيتي / زنده کردن کودک درون

زنده کردن کودک درون

 

یکی از لذت­بخش­ترین کارها برای کودکان این است که همراه با پدر یا مادرشان غرق در یک بازی کودکانه شوند و با هم از آن لذت ببرند. کودکان، بزرگتری را که در وقت بازی کاملا همبازی­شان بشود و قواعد دنیای آنها را رعایت کند، بسیار دوست دارند و نسبت به او حرف­شنوی پیدا می­کنند. کودکی کردن با کودکان، برای خود والدین نیز لذت­بخش است و نشاط و طراوت و انرژی خاصی به همراه می­آورد. اما علیرغم این نکات، بسیاری از والدین انگیزه­ای برای بازی همدلانه با کودک خود ندارند و ترجیح می­دهند حتی لحظه­ای از دنیای بزرگسالان مرخصی نگیرند. چرا چنین است؟ چرا ما گاهی آنقدر احساس خستگی و پیری می­کنیم که حتی نمی­توانیم برای مدت کوتاهی کودک شویم؟ برای افزایش شوق و سرزندگی بزرگترها چه راهکارهایی وجود دارد؟ چه کنیم تا شور زندگی در ما جان بگیرد و بتوانیم گاهگاهی با کودکان خود کودکی کنیم؟

امان از حرف مردم

یکی از مهم­ترین موانع ما برای کودکی کردن با کودکانمان، چارچوب­های ذهنی­مان است که قضاوت دیگران نقش مهمی در آن دارد. ما همواره نگران مهمان سرزده­ای هستیم که ناگهان وارد خانه شود و با خانه­ای نامرتب روبرو شود. از این رو ایجاد نظم در خانه و حفظ آن، یکی از بااولویت­ترین اصول زندگی­مان است. در مهمانی لباس­های شیک و سخت تن کودکانمان می­کنیم تا در چشم دیگران زیبا و آراسته باشند. بسیاری از زمان­های آزاد خود را صرف کارهایی می­کنیم که برای خودمان اهمیت چندانی ندارند، اما برای دریافت تایید دیگران و مقبولیت در نزد بقیه، به انجام آنها اهتمام می­ورزیم. بدین ترتیب، برای بازی و همدلی با کودک­مان نه وقت کافی داریم، نه انرژی و توان، و نه می­توانیم به این کار تن دهیم چرا که مخل سایر اصول ماست. طبیعی است که کودکان در بازی­شان نه جایگاه چندانی برای نظم قائلند، نه نگران حفظ تمیزی هستند. ما اگر همبازی کودک­مان شویم، مدام نگرانیم که پس کی این حجم آوار را ساماندهی کنم؟! سعی کنم لباس­ها کمتر کثیف شود! آیا بعد از این بازی وقت می­کنم به کارهای دیگرم برسم؟

یک زنگ تفریح جدی

سعی کنید زمان خاصی را به بازی و همراهی با کودکان اختصاص دهید و در برنامه­تان کار دیگری برای آن ساعت نداشته باشید. بدین ترتیب شما در آن زمان، تنها همین یک کار را در عالم دارید. ذهنتان را عادت دهید که در این زمان، به ظرف­های نشسته دیشب، آماده کردن غذای ظهر، امتحان پس­فردا و … فکر نکند و بداند که همین حالا هم شما در حال انجام یکی از کارهای مهم­ روزتان هستید. تلاش کنید تا فقط به بازی، هیجان و کیف آن لحظه خود فکر کنید و اجازه ندهید دغدغه­های دیگر ذهنتان را مشغول کنند. به مرور، این زمان اختصاصی، به زنگ تفریحی برای خستگی درکردن خودتان تبدیل خواهد شد.

در اعماق خاطرات

گاهی خاطرات کودکی­تان را مرور کنید. سعی کنید به عمق احساسات­تان در آن زمان سرک بکشید. آلبوم­های کودکی را نگاه کنید. شور و نشاط کودکی و خواسته­های عجیب و غریب آن دوران را به یاد بیاورید. از پدر و مادرتان و بزرگترهای فامیل بخواهید خاطرات و ویژگی­های شما در کودکی را برایتان تعریف کنند. از بالا رفتن­هایتان از درخت، از پرحرفی­هایتان، از آتش­بازی­هایتان، از کاردستی­های خلاقانه­تان و … . گاهی با هم­سن­وسال­های اکنون­تان که هم­بازی­های دیروز بودند، بازی­های آن دوران را یادآوری کنید و از خاطراتتان بگویید: قایم موشک، گرگم به هوا، بادبادک بازی، خاله بازی و … . این کار احساسات همدلانه شما را برمی­انگیزد و بهتر می­توانید با دنیای کودکانه فرزندتان ارتباط برقرار کنید.

بازیگر شوید

این طبیعیست که کسی که سال­ها از دنیای کودکانه دور بوده، یک شبه و با یک دستور نمی­تواند کاملا با آن دنیا آشتی کند. شاید در گام اول لازم باشد کمی خودتان را مجبور به کودکی کنید، حتی اگر لذت چندانی نمی­برید. تفنگ آب­پاش را بردارید و به سمت کودکتان آب بپاشید. روی سه چرخه­اش سوار شوید و با سرعت از او دور شوید و برایش دست تکان دهید. در کنار هم رنگ­ انگشتی­ها را روی دیوار حمام بمالید و شکل­های فانتزی درست کنید. دست­های همدیگر را بگیرید و بلند «آسیاب بچرخ!» بخوانید. ذهن شما ابتدا مقاومت می­کند اما در حین کار ناگهان به خود می­آیید و می­بینید که موضوع برایتان جدی شده و شما دارید حرص می­خورید که نکند بازنده بازی منچ شما باشید!

هم فال هم تماشا

چند راه میانبر هم وجود دارد: ببینید کدام فعالیت­های کودکانه ای که فرزندتان از آنها استقبال می­کند، به علایق شما نیز نزدیک است. روی این علایق مشترک متمرکز شوید. برای مثال اگر خودتان عاشق کتابخوانی هستید، یکی از برنامه­های روزانه­تان را قصه­گویی و خواندن کتاب­های کودک قرار دهید. می­توانید در حین خواندن کتاب، پانتومیم نوشته­های آن را نیز بازی کنید تا کتاب­خوانی پرهیجان و پرخنده­ای را تجربه کنید. پوشیدن گاه گاه لباس­های شادی که کمی حالت نوجوانانه دارند یا تغییر حالت موها به چنین شکلی، می­تواند به شما برای ایجاد احساس کودکی و نشاط کمک کند. گاهی اگر حال و حوصله بازی با بچه­ها نداشتید، چند کودک دیگر را به خانه­تان دعوت کنید، ناگهان سطح انرژی­تان بالا می­رود و احساس می­کنید یک مربی مهد هستید و اماده­اید که ساعت­ها با بچه­ها بازی کنید.

مادر شاد خانواده شاد

مادرانی می­توانند در هنگام بازی با فرزندان­شان هم­سن و هم­قد آنها شوند و دنیا را از زاویه آنها ببینند که در درونشان احساس رضایت، شادی و کامیابی داشته باشند. اگر در این زمینه احساس نقص می­کنید، به واکاوی احساسات درونی­تان بپردازید و ریشه عدم شادابی­تان را بیابید. سعی کنید با بررسی بیشتر یا کمک گرفتن از مشاور، راهکارهای مناسبی برای رفع مشکلتان پیدا کنید. یکی از اقداماتی که به نشاط مادران کمک می­کند، اختصاص یک وقت ویژه به خودشان فارغ از مسئولیت­های مادری است. یک شغل پاره­وقت و با قابلیت دورکاری، یک برنامه ورزشی و حضور در باشگاهی نزدیک خانه، فعالیت در یک سازمان مردم نهاد، کتاب خواندن، قدم زدن در پارک، انجام فعالیت­های هنری یا حتی داشتن دو ساعت وقت کامل و ویژه برای استراحت کردن و خوابیدن و …. هر کدام از این موارد می­تواند حال مادری را که تمام وقت مشغول فرزندپروری است بهتر کند و شور و نشاط بیشتری را به زندگی او تزریق کند. تا او بتواند همین شور و انرژی را به خانواده منتقل کند. مادری که از وقت اختصاصی غیرمادرانه خود به خوبی استفاده کرده، اکنون با رضایتمندی و کشش بیشتری سراغ مادری و فرزندانش می­رود. البته سلامت جسمی مادر نیز در این زمینه بسیار مهم است و مادران باید مراقب سلامتی و قوای جسمانی­شان باشند و با ورزش و تغذیه مناسب، توان بدنی خود را ارتقا دهند.

بالغ درون

یادمان باشد که قرار نیست همه فعالیت­های کودکان برای ما جذاب باشد. از پدر و مادر انتظار می­رود که گاهی بتوانند به کودک درونشان میدان بدهند تا هم­پای کودکان برون (!) بازی کند و لذت ببرد، اما طبیعی است که ما در اکثر مواقع یک بزرگسال بالغیم و برخی از رفتارهای کودکان، مثل بازی­های تکرارشونده و بی­­قاعده و منطق، شادمان نمی­کند. قرار است ما با کودکان همدلی کنیم و آنها را درک کنیم و این به معنا نیست که خودمان کاملا کودک شویم و کودکی را باور کنیم و قواعد دنیای بزرگترها را به کلی نادیده بگیریم. قرار است نقش­های مراقبتی و دغدغه سلامت جسمی، آموزش، ادب و نظم آنچنان ما را به خود مشغول نکند که نتوانیم با کودکمان خاک بازی کنیم، گلوله روزنامه به هم پرت کنیم، در رودخانه سنگ بیندازیم، با صورتمان شکلک دربیاوریم و شب­ها قبل از خواب با هم بالشت­بازی کنیم. ما کودک را درک می­کنیم و به او فرصت بازی و آزادی می­دهیم، اما مراقبیم که این آزادی و بازی از حد توان و ظرفیتمان فراتر نرود و به گونه­ای نشود که در پایان کار از لحاظ روانی کم بیاوریم و واکنش نادرستی به کودک نشان دهیم.

مطلب پیشنهادی

گوشی در دست بچه ها  / هر قلندر چهل مویابل

  «مامان! ببین همممه بچه­ها دارن با گوشی ماماناشون بازی می­کنن. الان فقط منم که …